Ok, eindelijk een luchthaven gevonden met alle faciliteiten, genoeg internetpc's, een smokers' corner en geweldige airco! Ik zit immers in Singapore Changi Airport, we wachten op onze vlucht naar sydney om een uur later ginds te vertrekken naar Auckland, noorden van Nieuw-Zeeland.
Om in korte lijnen het verhaal van gisteren af te maken....
Toen we met een deel van de bagage de luchthaven verlieten en een taxi-chauffeur aanspraken om ons naar het hostel te brengen, kon onze vakantie beginnen. Toen ik de chauffeur zijn taxi-pasje zag dat tegen de voorruit kleefde, moest ik eventjes lachen, de man die de taxi bestuurde leek totaal niet op de man op dat pasje. Best wel grappig, zeker omdat ie ook enkele keren diende te bellen om de weg te vragen ;-)
Toegekomen in het hostel, een grappige kamer zoals Aline al beschreef, deed ik mijn enige valies open. Op zoek naar "vers" kleedsel, bleek toch wel niet dat mijn fles cleaning gel voor het gelaat opengegaan was ! 250ml drets, verspreid over de inhoud van mijn valies. Gevloek en getier volgde, om nadien plaats te maken voor gelach. We lieten het niet aan ons hart komen en gingen de stad verkennen. Indrukken zullen ondertussen al geplaatst geweest zijn door mijn schatje.
Deze morgen werden we gewekt door het vriendelijke madammeke van de receptie, bericht ivm bagage: ze was terecht!
Ontbeten en de stad ingetrokken, nog profiteren van de laatste dag Singapore, deze keer met fototoestel met opgeladen battery. Singapore... ik weet nog steeds niet goed wat mijn finale impressie is van deze stad, het is een rare, soms kunstmatige plaats, maar 2 blokken verder leeft ze dan weer op. Net zoals de gebouwen trouwens, van prachtige skyscrapers, over Brits-koloniale huizen, naar kleine woningen, en dat allemaal door elkaar. Hetzelfde geldt voor de inwoners, je herkent ze zo; Chinezen, Indiers, Maleisers en Indonesiers, Moslims, ... Heel mooi om zien! Een ding zal me zeker bijblijven, nog nooit in mijn leven zo'n propere plaats gezien. Sigarettenpeuken op de grond zijn een zeldzaamheid, zwerfvuil ook. Overal staan as- en vuilnisbakken, je ziet mannen in stadsparken het gras onderhouden, straatvegers staan op blote voeten wat zaken bijeen te brengen, welgeteld 2 bedelaars gezien. Op al deze vlakken kunnen de meeste Westerse steden hier een puntje aan zuigen! en zeker op vlak van ruimtelijke ordening, grote gebouwen worden standaard omringd door parken en grasvelden, wat niet alleen het effect van zo'n wolkenkrabber versterkt, maar ook het "beton,glas en-staal benauwdheids"-gevoel wegneemt (het is inderdaad een rare term, maar ik kon het niet anders omschrijven)
Ik kan hier iedereen een bezoekje aanraden, maar je hoeft hier ook geen 3 dagen te verblijven. Ik heb het gezien komt als benadering goed overeen met het antwoord op de vraag: wat vond je ervan? Het is een leuke, interessante plaats, best wel een ervaring, maar het zou ook rap gaan vervelen. Ik ken mezelf :-)
Op naar het volgende dus, via Sydney naar Auckland, en daar kan het grote avontuur beginnen!
Yihaa.
.
woensdag 31 oktober 2007
Changi Airport Singapore
Hellow,
op de luchthaven van Singapore stonden er een paar gratis pc'tjes, inclusief vrije internetverbinding. Aangezien we een paar uur te vroeg zijn gekomen, om Sander zijn verloren bagage op te pikken, alsook de tax op mijn nieuwe lens van mijn fotocamera terug te krijgen, en eventuele avondspits te vermijden, hebben we ons hier dus elk een pc veroverd en staan we langs elkaar te tijpen. Af en toe komt de een bij de ander even meelezen. Klaar voor onze vlucht richting Auckland verlaten we Singapore met een toch nog voldaan gevoel (ondanks de korting van een dag). De voetjes zien af van het vele stappen, en het hoofd nog vol van de indrukken van vandaag. Er stond meer bepaald mijn eerste hindu-tempels op het programma in indiatown, alsook de moslimstraatjes rond de moskee. Daarnaast hebben ze ons gisteren een 'stoomboot' uitgeprobeerd als avondeten, i.e. een pot met kokend water en vervolgens een alle ingredienten (kipstukjes, visbrokjes, tofu, champignons, selder, ..) erin leggen en laten koken. We waren er niet echt kapot van, maar nu weten we tenminste dat er nog een andere stoomboot-versie bestaat dan het schip alleen. Ik ga afsluiten, er staan hier van die massagetoestellen op de luchthaven, en mijn teentjes wijzen die richting uit na de lange wandelingen van vanmorgen in de tropische warmte. Dat we ons op de evenaar bevinden is ook al duidelijk geworden. De schouders en neus zijn al opvallend rood gekleurd. Tot in het land van de kiwi`s!!
op de luchthaven van Singapore stonden er een paar gratis pc'tjes, inclusief vrije internetverbinding. Aangezien we een paar uur te vroeg zijn gekomen, om Sander zijn verloren bagage op te pikken, alsook de tax op mijn nieuwe lens van mijn fotocamera terug te krijgen, en eventuele avondspits te vermijden, hebben we ons hier dus elk een pc veroverd en staan we langs elkaar te tijpen. Af en toe komt de een bij de ander even meelezen. Klaar voor onze vlucht richting Auckland verlaten we Singapore met een toch nog voldaan gevoel (ondanks de korting van een dag). De voetjes zien af van het vele stappen, en het hoofd nog vol van de indrukken van vandaag. Er stond meer bepaald mijn eerste hindu-tempels op het programma in indiatown, alsook de moslimstraatjes rond de moskee. Daarnaast hebben ze ons gisteren een 'stoomboot' uitgeprobeerd als avondeten, i.e. een pot met kokend water en vervolgens een alle ingredienten (kipstukjes, visbrokjes, tofu, champignons, selder, ..) erin leggen en laten koken. We waren er niet echt kapot van, maar nu weten we tenminste dat er nog een andere stoomboot-versie bestaat dan het schip alleen. Ik ga afsluiten, er staan hier van die massagetoestellen op de luchthaven, en mijn teentjes wijzen die richting uit na de lange wandelingen van vanmorgen in de tropische warmte. Dat we ons op de evenaar bevinden is ook al duidelijk geworden. De schouders en neus zijn al opvallend rood gekleurd. Tot in het land van de kiwi`s!!
dinsdag 30 oktober 2007
another ticket opens...
...another point of view!
Inderdaad, je denkt dat het je niet gaat overkomen, maar een vlucht missen zat er voor ons deze keer bij. Hoewel we aan de in check balie in Londen stonden om 22u, waar we geland waren na een vertraging van anderhalf uur en het vliegtuig richting Singapore op het punt stond te vertrekken om 22u mochten we niet meer mee. Machteloos. British Airways heeft ons dan maar een nachtje Hilton als compensatie gegeven, maar zo goedkoop kwamen we er niet vanaf.. want de bagage van Sander is ondertussen vermist ( zie zijn verhaal, die momenteel in de Mac Donalds op de hoek aan het schrijven is, terwijl k hier de schaarse 20minuten in het Backpackershostel aan het benutten ben.)
Kortom we zitten nu wel in Singapore maar hebben uiteindelijk 16u vertraging. Voor ons dus redelijk cruciale uren aangezien we nu morgen (woensdag) al naar Auckland doorvliegen. Al deze situaties (extra vlieguren, bagage-ellende, extra jet-lag, Sander zijn vest vergeten in het Hilton, batterij van het fototoestel leeg op de onjuiste moment) hebben ervoor gezorgd dat we nog niet echt het gevoel hebben van een zen-vakantie. Het heeft ons geduld menigmaal op de proef gesteld, en het is niet altijd gemakkelijk dit niet op de ander uit te werken.
Hopelijk verloopt het vanaf nu een beetje aangenamer en vlotter.. we hebben onze zinnen alvast gezet op het camper-avontuur in Auckland.
Maar nu dus eerst Singapore: in mijn ogen een stad van allerlei geuren. Terwijl de meisjes (te beginnen bij de bevallige airhostessen van Malaysian en Singapore Airlines) overgeparfumeerd je voorbij lopen, wordt de hier tropische vochtige (onweerachtige) warmte gevoed met de Indiase (kip en chili) en Chinese (gedroogd haaienvlees, ginseng, pinda`s) keuken. Meng deze geuren met warme uitlaatgassen en warme uitstoot van de airconditionings en je komt in de buurt. Als stad zelf is zij getekend door de koloniale huizen, haar diverse culturen (Hindoeisme, Boedhisme, Christendon en Islam) en het kapitalisme. Het lijkt een bijzonder propere (naast luchtpollutie) en veilige stad te zijn, bovendien laten de goede mengeling van flora en urbanisme (wolkenkrabbers) het een zee van ruimte wanneer je erdoor loopt. Tot zover zijn we er nog niet in geslaagd foto`s hier erop te zetten, maar hopelijk lukt dat tegen de volgende keer..
Een foto van onze kamer hier zou alvast ook de moeite waard zijn... een kleine hoge 8m2 zonder ramen en een paal in het midden. Gelukkig maar voor een nacht... morgen slapen (aheum) we weer op de vlieger..
Tot hoors
Inderdaad, je denkt dat het je niet gaat overkomen, maar een vlucht missen zat er voor ons deze keer bij. Hoewel we aan de in check balie in Londen stonden om 22u, waar we geland waren na een vertraging van anderhalf uur en het vliegtuig richting Singapore op het punt stond te vertrekken om 22u mochten we niet meer mee. Machteloos. British Airways heeft ons dan maar een nachtje Hilton als compensatie gegeven, maar zo goedkoop kwamen we er niet vanaf.. want de bagage van Sander is ondertussen vermist ( zie zijn verhaal, die momenteel in de Mac Donalds op de hoek aan het schrijven is, terwijl k hier de schaarse 20minuten in het Backpackershostel aan het benutten ben.)
Kortom we zitten nu wel in Singapore maar hebben uiteindelijk 16u vertraging. Voor ons dus redelijk cruciale uren aangezien we nu morgen (woensdag) al naar Auckland doorvliegen. Al deze situaties (extra vlieguren, bagage-ellende, extra jet-lag, Sander zijn vest vergeten in het Hilton, batterij van het fototoestel leeg op de onjuiste moment) hebben ervoor gezorgd dat we nog niet echt het gevoel hebben van een zen-vakantie. Het heeft ons geduld menigmaal op de proef gesteld, en het is niet altijd gemakkelijk dit niet op de ander uit te werken.
Hopelijk verloopt het vanaf nu een beetje aangenamer en vlotter.. we hebben onze zinnen alvast gezet op het camper-avontuur in Auckland.
Maar nu dus eerst Singapore: in mijn ogen een stad van allerlei geuren. Terwijl de meisjes (te beginnen bij de bevallige airhostessen van Malaysian en Singapore Airlines) overgeparfumeerd je voorbij lopen, wordt de hier tropische vochtige (onweerachtige) warmte gevoed met de Indiase (kip en chili) en Chinese (gedroogd haaienvlees, ginseng, pinda`s) keuken. Meng deze geuren met warme uitlaatgassen en warme uitstoot van de airconditionings en je komt in de buurt. Als stad zelf is zij getekend door de koloniale huizen, haar diverse culturen (Hindoeisme, Boedhisme, Christendon en Islam) en het kapitalisme. Het lijkt een bijzonder propere (naast luchtpollutie) en veilige stad te zijn, bovendien laten de goede mengeling van flora en urbanisme (wolkenkrabbers) het een zee van ruimte wanneer je erdoor loopt. Tot zover zijn we er nog niet in geslaagd foto`s hier erop te zetten, maar hopelijk lukt dat tegen de volgende keer..
Een foto van onze kamer hier zou alvast ook de moeite waard zijn... een kleine hoge 8m2 zonder ramen en een paal in het midden. Gelukkig maar voor een nacht... morgen slapen (aheum) we weer op de vlieger..
Tot hoors
First stop:Singapore
We schrijven dinsdag 30 oktober 2007: 11u 's avonds, centrum Singapore, terrasje McDonalds (free Wifi-hotspot weet je wel). Hier volgt het relaas van de afgelopen 3 dagen... En neen, ik zweer het je, ik ga je geen blaasjes wijsmaken!
Ik pik de draad op, zondagmiddag 13u30, Herfelingen. Tijdens de laatste maaltijd op Belgische bodem, frietjes met mosselen op moeders wijze, vroeg papa aan ons met welke maatschappijen we zouden vliegen. Gezwind antwoordde ik "Qantas" en "British Midlands". Waarop zijn reactie: "da's maar goed ook, want de slechtste maatschappij waar ik ooit mee gevlogen heb is British Airways en de beste Singapore Airlines! Zover deze kleine quote uit een middaggesprek dat snel tot een einde kwam aangezien we nog veel pakwerk te doen hadden.
Zogezegd zo gedaan, met 750gr Belgische mosselen in de maag, begon ik langzaam maar zeker aan het meest vervelende karwei dat er bestaat bij het reizen, namelijk koffers pakken! Uiteindelijk pakte ik een rugzak vol kleren (broeken, ondergoed, kousen, fleece, stapschoenen, teva's, jassen,...) Nieuw-Zeeland blijkt een fantastisch land te zijn met verscheidene klimaatsgezichten, dus ik kon maar beter goed voorbereid zijn. Er volgde nog een kleine trolley met daarin wat cadeau's voor Nieuw-Zeelandse kennissen van mijn vader, mijn toiletgerief en de portable. Ik nam nog snel een Calvin Klein-zakje (had dat bij een fles CKone gekregen), gooide de reisgidsen erin, enkele nog te lezen Humo's van naast het toilet en toen zat ik qua planning al in tijdsnood.
We namen nog snel afscheid van ouders & broer, stapten in Aline's Corsa en sjeezden naar Brussels Airport. Allez, tis te zeggen, dit gebeurde enkel op de A201, de weg naar de luchthaven zelf. Aangezien een paar pipo's het interessant vonden om op zondagavond een uitzonderlijk transport te organiseren over de ganse Assesteenweg , met name tot in Ternat! om daarna tussen de Brusselaars terecht te komen, die na een leuk weekendje kust ons nog eventjes kwamen ophouden! Enfin, veilig en wel kwamen we met een half uurtje vertraging toe te Zaventem. Incheckeeeeuh! En daar begon het al. Blijkbaar vlogen we toch met Britisch Airways (in het opgaan), terugkomen doen we met Midlands en het vertrekuur werd al 10 minuten later weergegeven dan op onze documenten. Geen reden tot paniek meer. Nog snel een drankje met Aline's familie die ons kwamen uitwuiven en snel snel naar de paspoortcontrole. Daar kregen we van Adriaan, Aline's broer die effe pitstop had gemaakt langs het toilet en daardoor de updates van de flight-tabellen had kunnen bekijken, te horen dat de vlucht 25 minuten vertraging had...
Nog nix aan de hand, door de paspoortcontrole geraakt en op weg naar de juiste gate.
We installeren ons in de zeteltjes, die hard maar toch goed aanvoelen en beginnen onszelf bezig te houden. Weliswaar niet op sexuele manier want dat zou niet geäpprecieerd worden door de omstaanders. Ma bon, laat ik verder vertellen.... Terwijl Aline met haar camera aan het experimenteren geslaan is, kom ik beetje bij beetje aan een goedgevuld lijstje van zaken die ik vergeten ben mee te nemen: een universele elektriciteitsadapter, een zaklampje, leesboeken, ... en plots schiet het me te binnen dat ik vergeten ben om oma en opa goeiedag te zeggen. Die lieve, brav e mensen wonen slechts op 25 m. Wat stress toch al niet met een mens kan doen. Ik neem de gsm uit mijn zak en bel hun nummer. Wat was oma blij van mijn stem nog eens te horen!! Kort nadat het gesprek beëindigd was, werd er omgeroepen dat de vlucht nog eens 35 extra minuten "delay" zal hebben. Er ontstaat enige ongerustheid bij ons... Aline maakt de opmerking dat we maar een uur hadden tussen aankomst in London Heatrow (vanuit Brussel) en het vertrek (naar Singapore). Ik naar die boarding verantwoordelijke, met de expliciete vraag of ik onze vlucht van LHR naar SIN dien te bevestigen.
Tot 2 maal toe bevestigt die dame me dat het niet nodig is, dat we er op tijd zullen geraken en dat iedereen verwittigd is. Wie ben ik om haar tegen te spreken?, denk ik, en stap met het toch wel geruststellende nieuws naar Aline toe, die daarop de woorden van mijn papa bovenhaalt: nooit meer met British Airways!
Derde keer, goede keer. Deze keer wordt er omgeroepen dat we mogen inschepen. Zo gezegd zo gedaan en na zovele excuses over het vertragingsincident zijn we de lucht in. Het wordt krap.... Aan boord vragen we aan de stewardess of we bij het uitschepen als eerste het vliegtuig mogen verlaten, because we need to take a connecting flight to Singapore, which will leave at 10 PM! We krijgen een "no" als antwoord. Want het is niet nodig : er zaten immers nog passagiers op dit toestel die diezelfde vlucht dienden te nemen. Landen deden we om iets voor 10u 's avonds.
De klok zien wegtikken, seconde per seconde, dichter bij die o zo belangrijke stand van 10 uur, terwijl iedereen op zijn dode gemak de hangbagage bij elkaar zoekt, en zo nodig ook de doorgang voor jan en alleman beginnen te versperren. Duwen of voorsteken, het had allemaal geen "avance". Fuckin' Englishmen!
Wanneer we het vliegtuig eindelijk verlaten hebben, zetten we het op een lopen. Op zoek naar "Transfer gates"... omdat lopen met een zak vol zware boeken niet "het-je-dat" is, neem ik de handbagage van Aline over en vraag haar al vooruit te lopen. En mijn sprintbommetje was weg...
Ik zag ze terug toen ze door de security check ging, zij vloog naar de desk van British Airways, ik onderging de security check. Toen dit gedaan was en ik mijn gezicht draaide, wist ik gewoon dat er iets scheelde. Machteloosheid, onbegrip, teleurstelling, het droop van haar af. "We mogen niet meer, ik wist het, uw papa had gelijk, godverdomme"
Effe slikken en zoeken naar een oplossing: Neil, die gast van BA, had gebeld naar de Qantasgezagvoerder en die nam niemand meer aan te boord. Te laat is te laat, klonk het!
En toen kwam eventjes alles samen en besefte ik stilaan dat we die avond niet zouden kunnen vertrekken... De vakantie waar we zo lang naar uitgekeken hadden, begon al met een valse start.
Plots kwam er nog een man op zijn gemak naar die desk en vroeg voor zijn plaats op de Qantas-vlucht naar Singapore en die mócht mee!! Hij bleek zijn vlucht bevestigd te hebben en dat volstond voor Qantas. Toen ik enigszins geïrriteerd raakte en tegelijkertijd hoop kreeg, deed ik mijn verhaal over die vrouw van BA die ons garandeerde dat we niets hoefden te doen, dat BA alles onder controle had. Wat ik toen te horen kreeg, sloeg alles: that's what they told you in Brussels, you're in London now, here are different rules!
"Britannia rules? Yeah right, up their fuckin' arses!" dacht ik bij mezelf! De opmerking makende dat het toch éénzelfde luchtvaartmaatschappy was, was er voor hem ook wat te veel aan.
Hij gaf ons "nood"oplossing: nachtje Hilton London, en morgenvroeg vertrekken met Malaysia Airlines naar Kuala Lumpur en daar overstappen naar Singapore met Singapore Airlines. Conclusie: anderhalve dag vertraging....
Terwijl onze tickets geprint werden, kwam er een oud Chinees koppeltje naar de desk toe. Zij zaten met hetzelfde probleem als wij.
Rap werden er enkele documenten in hun handen geduwd, en met de volgende zin "just follow them", wijzend naar ons, werd de British Airways desk gesloten. (Het was na tienen weet je wel)
Oja, ik was het haast vergeten: we kregen ook nog een zakje met een Tshirt van Britisch Airways en wat zeep en shampoo mee..
En toen stonden we daar....
Half elf, centraal in London Heatrow, met 2 gepensioneerde Aziaten op ons dak :)
Ik met enkel wat reisgidsen, Aline gelukkig in bezit van net iets meer.
Enfin, wij met die mensen naar het Hilton. "Schoon batiment", zoals ze bij ons zeggen, maar voor de rest weinig soeps. Van het "cockney" naar het "indiaas engels". Hilton Heatrow zorgt met zijn witte muren en aankleding voor een leuk contrast met de donkere Aziaten die er werken.
Ik kon die avond geen Brit meer zien of ruiken, we aten onze avondeten en gingen slapen, het was toen immers al 2u 's morgens en we moesten al om 8u het Hilton verlaten om op tijd te kunnen inchecken. Nadat we om 7u al gewekt werden door onze het bejaarde koppel, die blijkbaar de Maleisische nationaliteit én onze buren waren en het ontbijt genuttigd hadden, begon de lange wandeling naar Terminal 3.....
Juist nadat we 40 minuten daarvoor het hotel verlaten hadden en net voor het binnengaan van Terminal 3, merk ik dat het iet of wat fris is en kom ik tot de conclusie dat ik mijn jas vergeten ben...
nu ja , niet zo erg bedenk ik, ze hebben onze gegevens in dat hotel en ik heb er nog eentje in mijn bagage zitten....
We checken in bij Malaysian Airlines, we leggen het probleem uit en zorgen ervoor dat onze bagage in Singapore zal toekomen (want die was immers niet meegegaan met de vlucht van gisteren)
We wachten nog een beetje op het bejaarde koppel en nemen hen vervolgens mee op schok. Door de security checks en het bijkomende tijdsverlies, dreigen we alweer een vlucht te missen, we haasten ons naar de juiste gate, af en toe moeten we wachten op onze oudere vrienden, die iets minder te been zijn, maar toch te fier blijven als Aline voorstelt om een tas mee te dragen.
Als we aankomen, blijkt er ook al meer dan 45 minuten delay te zijn. En jawel hoor, we hadden maar een timeschedule van 90 minuten in Kuala Lumpur voor de connecting flight naar Singapore.
Wij uiteindelijk het vliegtuig opgeraakt, lekker gegeten, goed gedronken, genoeg gelezen,wat muziek beluisterd, enkele films bekeken, maar nix geslapen. Na 12u vliegen, landden we op tijd in Kuala Lumpur (blijkbaar had de piloot het gashendel goed opengedraaid), lokale tijd 7u50. om 9u30 moesten we tenlaatste ingecheckt zijn voor die vlucht naar Singapore. Omdat "pere Chinees" eigenlijk van Maleisië is, besluiten we van hem het woord te laten doen. Hij komt terug met een verhaal dat we de trein moeten nemen naar een andere terminal.. we hebben moeite om dat te geloven , doen navraag en krijgen elk een verschillend antwoord. Ik stel voor van direct naar de gate te gaan waar die vlucht zou vertrekken. Het werd immers stillekesaan spreekwoordelijk "5 voor 12", 5 voor 10 in dit geval!
Het probleem was dat British Airways ons geen gate nog seatnumber had toegekend... Maar soit, wij dus naar die gate, met onze 2 compagnons achter ons aan. We boarden en voor de eerste keer is de vlucht op tijd (of toch bijna, had iets meer dan 5 minuten vertraging)
Malaysian en Singapore Airlines zijn echt wel dik ok qua service en heerlijk ruikende stewardessen in fantastische kledij! (doch dit even terzijde)
Ik daarentegen begon veel minden heerlijk te rieken, na een ganse dag op het vliegtuig te zitten.
Na 45 minuutjes landen we eindelijk in Singapore. Het vakantiegevoel begint! Alle zorgen zijn bijna vergeten tot.....
we de bagage moeten ophalen....
jaja..
inderdaad ook dat nog...
(ik moet me haasten want de batterij van mijn laptop is bijna leeg)
geen valies, geen rugzakken
onze medereizigers krijgen hun bagage blijkbaar wel, ze komen ons nog vriendelijk bedanken en bye bye weg zijn ze....
Dus op naar de lost & found!
Mensen, Schots is niet makkelijk te verstaan, maar toch verstaanbaar, Indiaas-Engels is een taal waar ik moet opletten om niet in een lach te schieten, maar het Engels van Singapore is nog iets aparter. Sorry & excuse me & could you repeat that once again, gaan vlot over de tongen.
Er worden papieren ingevuld, dossiers opgesteld, minuten tikken voorbij... en terwijl dit alles zijn gangetje gaat, komen ze plots met goed nieuws. Er zijn 2 zakken terecht! minder goede nieuws: er waren er eigenlijk 3!
Aline's rugzak is terecht, mijn trolley ook, MIA: mijn rugzak. In de trolley staken de pc, 2 tshirts en dus die cadeaus voor vrienden in Nieuw-Zeeland. Maar ik ben mijn gloednieuwe rugzak kwijt, enkele jeans, fleeces, tevas, lowa stapschoenen, body warmer, tshirten, pull, gore-tex jas, k-way, mijn speciale handdoek dat een cadeautje was, een kruikje (ook een cadeau), enfin alles eigenlijk wat waarde had ...
en 't ergste van al: ik zit dus al bijna 3 dagen met dezelfde kleren ;-)
daarnet als uitgewassen onder douche, en nu zonder ondergoed op stap
(batterij is bijna leeg, morgen meer...) sorry
Aline zal ook nog wel 't een 't ander posten op dit eigenste moment
maar meer dan 30 uren wakker zijn en na toch wel hectische ogenblikken te hebben doorgemaakt, ga ik nu doodop bedje opzoeken
nog effe meegeven: we zien het nog zeker allemaal zitten, dus no worries ;-)
tot de volgende
Ik pik de draad op, zondagmiddag 13u30, Herfelingen. Tijdens de laatste maaltijd op Belgische bodem, frietjes met mosselen op moeders wijze, vroeg papa aan ons met welke maatschappijen we zouden vliegen. Gezwind antwoordde ik "Qantas" en "British Midlands". Waarop zijn reactie: "da's maar goed ook, want de slechtste maatschappij waar ik ooit mee gevlogen heb is British Airways en de beste Singapore Airlines! Zover deze kleine quote uit een middaggesprek dat snel tot een einde kwam aangezien we nog veel pakwerk te doen hadden.
Zogezegd zo gedaan, met 750gr Belgische mosselen in de maag, begon ik langzaam maar zeker aan het meest vervelende karwei dat er bestaat bij het reizen, namelijk koffers pakken! Uiteindelijk pakte ik een rugzak vol kleren (broeken, ondergoed, kousen, fleece, stapschoenen, teva's, jassen,...) Nieuw-Zeeland blijkt een fantastisch land te zijn met verscheidene klimaatsgezichten, dus ik kon maar beter goed voorbereid zijn. Er volgde nog een kleine trolley met daarin wat cadeau's voor Nieuw-Zeelandse kennissen van mijn vader, mijn toiletgerief en de portable. Ik nam nog snel een Calvin Klein-zakje (had dat bij een fles CKone gekregen), gooide de reisgidsen erin, enkele nog te lezen Humo's van naast het toilet en toen zat ik qua planning al in tijdsnood.
We namen nog snel afscheid van ouders & broer, stapten in Aline's Corsa en sjeezden naar Brussels Airport. Allez, tis te zeggen, dit gebeurde enkel op de A201, de weg naar de luchthaven zelf. Aangezien een paar pipo's het interessant vonden om op zondagavond een uitzonderlijk transport te organiseren over de ganse Assesteenweg , met name tot in Ternat! om daarna tussen de Brusselaars terecht te komen, die na een leuk weekendje kust ons nog eventjes kwamen ophouden! Enfin, veilig en wel kwamen we met een half uurtje vertraging toe te Zaventem. Incheckeeeeuh! En daar begon het al. Blijkbaar vlogen we toch met Britisch Airways (in het opgaan), terugkomen doen we met Midlands en het vertrekuur werd al 10 minuten later weergegeven dan op onze documenten. Geen reden tot paniek meer. Nog snel een drankje met Aline's familie die ons kwamen uitwuiven en snel snel naar de paspoortcontrole. Daar kregen we van Adriaan, Aline's broer die effe pitstop had gemaakt langs het toilet en daardoor de updates van de flight-tabellen had kunnen bekijken, te horen dat de vlucht 25 minuten vertraging had...
Nog nix aan de hand, door de paspoortcontrole geraakt en op weg naar de juiste gate.
We installeren ons in de zeteltjes, die hard maar toch goed aanvoelen en beginnen onszelf bezig te houden. Weliswaar niet op sexuele manier want dat zou niet geäpprecieerd worden door de omstaanders. Ma bon, laat ik verder vertellen.... Terwijl Aline met haar camera aan het experimenteren geslaan is, kom ik beetje bij beetje aan een goedgevuld lijstje van zaken die ik vergeten ben mee te nemen: een universele elektriciteitsadapter, een zaklampje, leesboeken, ... en plots schiet het me te binnen dat ik vergeten ben om oma en opa goeiedag te zeggen. Die lieve, brav e mensen wonen slechts op 25 m. Wat stress toch al niet met een mens kan doen. Ik neem de gsm uit mijn zak en bel hun nummer. Wat was oma blij van mijn stem nog eens te horen!! Kort nadat het gesprek beëindigd was, werd er omgeroepen dat de vlucht nog eens 35 extra minuten "delay" zal hebben. Er ontstaat enige ongerustheid bij ons... Aline maakt de opmerking dat we maar een uur hadden tussen aankomst in London Heatrow (vanuit Brussel) en het vertrek (naar Singapore). Ik naar die boarding verantwoordelijke, met de expliciete vraag of ik onze vlucht van LHR naar SIN dien te bevestigen.
Tot 2 maal toe bevestigt die dame me dat het niet nodig is, dat we er op tijd zullen geraken en dat iedereen verwittigd is. Wie ben ik om haar tegen te spreken?, denk ik, en stap met het toch wel geruststellende nieuws naar Aline toe, die daarop de woorden van mijn papa bovenhaalt: nooit meer met British Airways!
Derde keer, goede keer. Deze keer wordt er omgeroepen dat we mogen inschepen. Zo gezegd zo gedaan en na zovele excuses over het vertragingsincident zijn we de lucht in. Het wordt krap.... Aan boord vragen we aan de stewardess of we bij het uitschepen als eerste het vliegtuig mogen verlaten, because we need to take a connecting flight to Singapore, which will leave at 10 PM! We krijgen een "no" als antwoord. Want het is niet nodig : er zaten immers nog passagiers op dit toestel die diezelfde vlucht dienden te nemen. Landen deden we om iets voor 10u 's avonds.
De klok zien wegtikken, seconde per seconde, dichter bij die o zo belangrijke stand van 10 uur, terwijl iedereen op zijn dode gemak de hangbagage bij elkaar zoekt, en zo nodig ook de doorgang voor jan en alleman beginnen te versperren. Duwen of voorsteken, het had allemaal geen "avance". Fuckin' Englishmen!
Wanneer we het vliegtuig eindelijk verlaten hebben, zetten we het op een lopen. Op zoek naar "Transfer gates"... omdat lopen met een zak vol zware boeken niet "het-je-dat" is, neem ik de handbagage van Aline over en vraag haar al vooruit te lopen. En mijn sprintbommetje was weg...
Ik zag ze terug toen ze door de security check ging, zij vloog naar de desk van British Airways, ik onderging de security check. Toen dit gedaan was en ik mijn gezicht draaide, wist ik gewoon dat er iets scheelde. Machteloosheid, onbegrip, teleurstelling, het droop van haar af. "We mogen niet meer, ik wist het, uw papa had gelijk, godverdomme"
Effe slikken en zoeken naar een oplossing: Neil, die gast van BA, had gebeld naar de Qantasgezagvoerder en die nam niemand meer aan te boord. Te laat is te laat, klonk het!
En toen kwam eventjes alles samen en besefte ik stilaan dat we die avond niet zouden kunnen vertrekken... De vakantie waar we zo lang naar uitgekeken hadden, begon al met een valse start.
Plots kwam er nog een man op zijn gemak naar die desk en vroeg voor zijn plaats op de Qantas-vlucht naar Singapore en die mócht mee!! Hij bleek zijn vlucht bevestigd te hebben en dat volstond voor Qantas. Toen ik enigszins geïrriteerd raakte en tegelijkertijd hoop kreeg, deed ik mijn verhaal over die vrouw van BA die ons garandeerde dat we niets hoefden te doen, dat BA alles onder controle had. Wat ik toen te horen kreeg, sloeg alles: that's what they told you in Brussels, you're in London now, here are different rules!
"Britannia rules? Yeah right, up their fuckin' arses!" dacht ik bij mezelf! De opmerking makende dat het toch éénzelfde luchtvaartmaatschappy was, was er voor hem ook wat te veel aan.
Hij gaf ons "nood"oplossing: nachtje Hilton London, en morgenvroeg vertrekken met Malaysia Airlines naar Kuala Lumpur en daar overstappen naar Singapore met Singapore Airlines. Conclusie: anderhalve dag vertraging....
Terwijl onze tickets geprint werden, kwam er een oud Chinees koppeltje naar de desk toe. Zij zaten met hetzelfde probleem als wij.
Rap werden er enkele documenten in hun handen geduwd, en met de volgende zin "just follow them", wijzend naar ons, werd de British Airways desk gesloten. (Het was na tienen weet je wel)
Oja, ik was het haast vergeten: we kregen ook nog een zakje met een Tshirt van Britisch Airways en wat zeep en shampoo mee..
En toen stonden we daar....
Half elf, centraal in London Heatrow, met 2 gepensioneerde Aziaten op ons dak :)
Ik met enkel wat reisgidsen, Aline gelukkig in bezit van net iets meer.
Enfin, wij met die mensen naar het Hilton. "Schoon batiment", zoals ze bij ons zeggen, maar voor de rest weinig soeps. Van het "cockney" naar het "indiaas engels". Hilton Heatrow zorgt met zijn witte muren en aankleding voor een leuk contrast met de donkere Aziaten die er werken.
Ik kon die avond geen Brit meer zien of ruiken, we aten onze avondeten en gingen slapen, het was toen immers al 2u 's morgens en we moesten al om 8u het Hilton verlaten om op tijd te kunnen inchecken. Nadat we om 7u al gewekt werden door onze het bejaarde koppel, die blijkbaar de Maleisische nationaliteit én onze buren waren en het ontbijt genuttigd hadden, begon de lange wandeling naar Terminal 3.....
Juist nadat we 40 minuten daarvoor het hotel verlaten hadden en net voor het binnengaan van Terminal 3, merk ik dat het iet of wat fris is en kom ik tot de conclusie dat ik mijn jas vergeten ben...
nu ja , niet zo erg bedenk ik, ze hebben onze gegevens in dat hotel en ik heb er nog eentje in mijn bagage zitten....
We checken in bij Malaysian Airlines, we leggen het probleem uit en zorgen ervoor dat onze bagage in Singapore zal toekomen (want die was immers niet meegegaan met de vlucht van gisteren)
We wachten nog een beetje op het bejaarde koppel en nemen hen vervolgens mee op schok. Door de security checks en het bijkomende tijdsverlies, dreigen we alweer een vlucht te missen, we haasten ons naar de juiste gate, af en toe moeten we wachten op onze oudere vrienden, die iets minder te been zijn, maar toch te fier blijven als Aline voorstelt om een tas mee te dragen.
Als we aankomen, blijkt er ook al meer dan 45 minuten delay te zijn. En jawel hoor, we hadden maar een timeschedule van 90 minuten in Kuala Lumpur voor de connecting flight naar Singapore.
Wij uiteindelijk het vliegtuig opgeraakt, lekker gegeten, goed gedronken, genoeg gelezen,wat muziek beluisterd, enkele films bekeken, maar nix geslapen. Na 12u vliegen, landden we op tijd in Kuala Lumpur (blijkbaar had de piloot het gashendel goed opengedraaid), lokale tijd 7u50. om 9u30 moesten we tenlaatste ingecheckt zijn voor die vlucht naar Singapore. Omdat "pere Chinees" eigenlijk van Maleisië is, besluiten we van hem het woord te laten doen. Hij komt terug met een verhaal dat we de trein moeten nemen naar een andere terminal.. we hebben moeite om dat te geloven , doen navraag en krijgen elk een verschillend antwoord. Ik stel voor van direct naar de gate te gaan waar die vlucht zou vertrekken. Het werd immers stillekesaan spreekwoordelijk "5 voor 12", 5 voor 10 in dit geval!
Het probleem was dat British Airways ons geen gate nog seatnumber had toegekend... Maar soit, wij dus naar die gate, met onze 2 compagnons achter ons aan. We boarden en voor de eerste keer is de vlucht op tijd (of toch bijna, had iets meer dan 5 minuten vertraging)
Malaysian en Singapore Airlines zijn echt wel dik ok qua service en heerlijk ruikende stewardessen in fantastische kledij! (doch dit even terzijde)
Ik daarentegen begon veel minden heerlijk te rieken, na een ganse dag op het vliegtuig te zitten.
Na 45 minuutjes landen we eindelijk in Singapore. Het vakantiegevoel begint! Alle zorgen zijn bijna vergeten tot.....
we de bagage moeten ophalen....
jaja..
inderdaad ook dat nog...
(ik moet me haasten want de batterij van mijn laptop is bijna leeg)
geen valies, geen rugzakken
onze medereizigers krijgen hun bagage blijkbaar wel, ze komen ons nog vriendelijk bedanken en bye bye weg zijn ze....
Dus op naar de lost & found!
Mensen, Schots is niet makkelijk te verstaan, maar toch verstaanbaar, Indiaas-Engels is een taal waar ik moet opletten om niet in een lach te schieten, maar het Engels van Singapore is nog iets aparter. Sorry & excuse me & could you repeat that once again, gaan vlot over de tongen.
Er worden papieren ingevuld, dossiers opgesteld, minuten tikken voorbij... en terwijl dit alles zijn gangetje gaat, komen ze plots met goed nieuws. Er zijn 2 zakken terecht! minder goede nieuws: er waren er eigenlijk 3!
Aline's rugzak is terecht, mijn trolley ook, MIA: mijn rugzak. In de trolley staken de pc, 2 tshirts en dus die cadeaus voor vrienden in Nieuw-Zeeland. Maar ik ben mijn gloednieuwe rugzak kwijt, enkele jeans, fleeces, tevas, lowa stapschoenen, body warmer, tshirten, pull, gore-tex jas, k-way, mijn speciale handdoek dat een cadeautje was, een kruikje (ook een cadeau), enfin alles eigenlijk wat waarde had ...
en 't ergste van al: ik zit dus al bijna 3 dagen met dezelfde kleren ;-)
daarnet als uitgewassen onder douche, en nu zonder ondergoed op stap
(batterij is bijna leeg, morgen meer...) sorry
Aline zal ook nog wel 't een 't ander posten op dit eigenste moment
maar meer dan 30 uren wakker zijn en na toch wel hectische ogenblikken te hebben doorgemaakt, ga ik nu doodop bedje opzoeken
nog effe meegeven: we zien het nog zeker allemaal zitten, dus no worries ;-)
tot de volgende
zaterdag 27 oktober 2007
Kia Ora
Voor de Kiwi's/Nieuw-Zeelanders, is "Kia Ora" zowel een welkomst- als afscheidsgroet. Heel toepasselijk voor ons op dit moment. Nu zaterdagavond liggen we nog in het zeteltje in Herfelingen naar Troy te kijken, maar binnen de 24 uren zitten we meer dan waarschijnlijk op een krap zitje hoog boven de wolken. Voel je vrij met ons mee te leven aan de andere kant van de aardbol.
Tot snel..
knuf
Tot snel..
knuf
donderdag 25 oktober 2007
Weblog online
Hallo iedereen,
Onze blog staat eindelijk online! Zo kunnen jullie op de hoogte blijven van "De avonturen van Aline & Sander: regio Down Under". Nog welgeteld 48 uur en dan verlaten we Belgische bodem voor exact 4 weken. Laat ons gerust een boodschapje.
Cheers mate(s)
biep!
Onze blog staat eindelijk online! Zo kunnen jullie op de hoogte blijven van "De avonturen van Aline & Sander: regio Down Under". Nog welgeteld 48 uur en dan verlaten we Belgische bodem voor exact 4 weken. Laat ons gerust een boodschapje.
Cheers mate(s)
biep!
Abonneren op:
Posts (Atom)
